വ്യാജ വംശരേഖയും വിശ്വാസങ്ങൾ: ബ്രഹ്മശ്രീ അമ്പോറ്റി തമ്പുരാൻ (മനോജ് ജി നായർ)

പാലക്കാട്ടിലെ കാവിൽപ്പാട്, തെക്കുംപ്പുറം, വെളുത്തേടത്ത്, ശങ്കർ നിവാസിൽ നിന്നുള്ള മനോജ് ജി നായർ, പുളിക്കൽ ശങ്കരോടത്ത് കോവിലകം, ബ്രഹ്മശ്രീ അമ്പോറ്റി തമ്പുരാൻ എന്ന പേരിൽ ഒറ്റപ്പെട്ട അതിസാധാരണമായ അവകാശങ്ങൾ ഉന്നയിച്ച് വിശാല പ്രതികരണങ്ങളുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു. ഇയാൾ ഇപ്പോൾ "His Highness, His Holiness VAZHUNNOR" എന്ന പേരിലും, "Dr. MANAVENDRA VARMAN YOGATHIRIPPAD," "MANAVENDRA SHARMAN VELLATTIRI" എന്ന പേരുകളിൽ, തുടങ്ങിയ അസാധാരണമായ പേരുകളിൽ സ്വയം പരിചയപ്പെടുന്നു.

ഇദ്ദേഹം ഇതുവരെ പാടിപ്പാടിച്ചിട്ടുള്ള തിരകഥയ്ക്ക് അനുസരിച്ച്, "വെട്ടത്തുരാജാവ്" എന്ന നിലയിൽ തന്റെ സ്ഥാനവും, "തൃക്കണ്ടിയൂർ യോഗാതിരിപ്പാട്" എന്ന നിലയും ഏറ്റെടുത്തു. എന്നാൽ, ഇതൊക്കെ നിലനിൽക്കുന്നതിനായി ഒരു സംഘത്തിന്റെ പിന്തുണയും, മുടക്കവും, സാമ്പത്തിക ഉൽപ്പന്നങ്ങളും ഉപയോഗിച്ച് നിരവധി വിദ്വാന്മാരെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

മനോജിന്റെ പ്രാദേശികമായ വ്യാജവംശരേഖകൾ, സഞ്ചിതപരമായ പേരുകളും, ചരിത്രപരമായ ഉറപ്പുകൾക്കൊല്ലും വ്യക്തമായ വിവരണങ്ങൾക്കൊല്ലും തെളിവുകളില്ലാതെ പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു. "Manavendra Varman Yogathirippad" എന്ന പേരിൽ "Yogathirippad" എന്നത് സ്വഭാവികമായും നമ്പൂതിരിമാരുടെ കുടുംബങ്ങൾക്കുള്ളത്, എന്നാൽ "Varma" എന്നത് സാധാരണയായി ക്ഷത്രിയാക്കുള്ളത്. ഇതുപോലെ, "Manavendra Sharman Vellattiri" എന്ന പേരിലും "Vellattiri" എന്നത് വള്ളുവക്കോന്നാതിരി കുടുംബത്തിലെ ചെറിയ രൂപമാണ്, എന്നാൽ "Sharman" എന്നത് ഒരു നമ്പൂതിരി പേരാണ്.

പാലക്കാട്ടിൽ, "Vazhunnor" എന്നത് പരമ്പരാഗതമായി വടക്കൻ കേരളത്തിൽ മാത്രം ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു പേര്. ഇതിന്റെ പ്രസക്തി എങ്ങനെ പാലക്കാട്ടിൽ വന്നതെന്ന് സംശയാസ്പദമാണ്.

മനോജ് ജി നായർ, വിശ്വാസം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനും സാമൂഹിക അംഗീകാരം നേടുന്നതിനും വിവിധ സംഘടനകളുടെ അംഗത്വം ഉപയോഗിച്ച് തന്റെ സ്ഥാനവും സ്വാധീനം വിപുലീകരിച്ചു. പിന്നീട്, ഓലവക്കോട് ഉപസഭയായ, അംഗത്വം പുതുക്കാനാവില്ലെന്ന് അറിയിപ്പു നൽകി.

ഇതോടൊപ്പം, മാനവേന്ദ്ര വർമ ചേരാത്ത കുറ്റകൃത്യങ്ങളിൽ ഹാജരായിരിക്കുകയാണ്.

Concerns Over Activities and Identity Claims of 'Ambotti Thampuran'

A series of serious allegations have surfaced against an individual known as Manoj G. Nair, who currently identifies himself by multiple titles, including "Ambotti Thampuran," "Manavendra Varman Yogathirippad," and "Raja of Vettath." Manoj has recently attracted attention for organizing a ritual event titled Maha Sarpa Yagnam in Dhoni, Palakkad—an event that critics claim is not rooted in any recognized Shastra or Tantra tradition.

According to critics and researchers examining his background, Manoj has constructed a fictitious lineage and royal identity by assuming a series of historically and theologically incompatible titles. For instance, the name “Yogathirippad” is a designation historically exclusive to Namboothiri Brahmins, while “Varma” is associated with Kshatriya lineage—an unusual and contradictory combination in Kerala’s cultural context. Additionally, the title “Vellattiri” refers to a royal house (Valluvakonathiri) distinct from the Brahmin community, creating further inconsistency in his self-identification.

Further scrutiny has revealed that:

The Vettath royal family, to which Manoj claims descent, was declared extinct in 1793 as per William Logan’s Malabar Manual.

His claim to be the Yogathirippad of the Trikkandiyur Temple Yogam contradicts historical records, which affirm that such positions were held exclusively by Namboothiris, and that the Raja of Vettath was never traditionally associated with that Yogam.

The titles “Vazhunnor” and “Ambotti Thampuran” have no documented usage in the regions Manoj associates them with, casting doubt on their legitimacy.

Despite these inconsistencies, Manoj allegedly succeeded in gaining support from a number of respected scholars and community elders—some of whom even participated in ritual ceremonies affirming his claimed status. Observers suggest this may be due either to misinformation or other influential factors, including financial backing.

Evidence presented in ongoing public posts—including documents and video material reportedly originating from Manoj himself—further question the authenticity of his lineage and activities. It has also been reported that although Manoj was granted membership in the Namboothiri Yogakshema Sabha, local chapters are now reconsidering his status. The Olavakkode sub-chapter, for instance, has indicated it will not be renewing his membership.

The matter has raised broader concerns about how unverified claims of heritage and spiritual authority can influence public perception, particularly when supported by ceremonial displays and strategic use of traditional titles. More revelations are expected as further documentation is released.

Cherayi Ramadas – A Historian with a Concerning Agenda

 Cherayi Ramadas – A Historian with a Concerning Agenda

As a dedicated history enthusiast and researcher, particularly focused on the history of Cochin, I make it a point to explore all available content on the subject across various mediums. Over the past two decades, I have invested significant time and resources—often at considerable personal expense—to study this history. The quality of material varies widely: some works are invaluable, while others fall far short of scholarly standards.

Link to Amazon Kindle

Among the many authors I have come across is Cherayi Ramadas, whom I initially regarded as yet another left-leaning writer with a tendency to present selective narratives. My perception remained neutral until I encountered his 2023 publication "Sexual Inquisition – Introduction to Smaartha Vichaaram", a brief ebook available on Kindle.

As a Kindle Unlimited subscriber, I read the roughly 10-page book and was disappointed by its misleading presentation. The book discusses the 1905 Smaartha Vichaaram that occurred in the princely state of Cochin—a topic on which Ramadas is known to have conducted significant research. While the content provides a summary of the event, it suffers from numerous grammatical and typographical errors, which diminish its credibility.

More concerning is the disconnect between the book’s cover and its content. The cover features an image of the reigning Maharaja during the time of the event, yet the book offers no substantive connection to him—aside from his rule during the period in question. The conclusion appears to defend the Maharaja, which further contradicts the implications of the cover and title. This raises an important question: Why use the Maharaja’s image so prominently if he is not central to the narrative? Is it an attempt to subtly manipulate readers’ perceptions of this visionary ruler?

Ramadas’s broader body of work suggests a pattern of pushing selective interpretations, often aligned with particular ideological goals. When comparing the Maharaja, Rajarshi Rama Varma, with the post-independence leaders of Kerala, it is clear that his progressive vision and leadership remain unmatched.

This leads to a larger question: Who is funding or supporting individuals like Sri Cherayi Ramadas? Transparency in such matters would help clarify potential biases.

It is also concerning that prominent media outlets—such as Madhyamam, True Copy Think, and MediaOne—have given platforms to voices like Ramadas while sidelining counter-narratives, even when supported by credible evidence. Based on my personal experience and observation, these entities appear to be aligned in their messaging.

Note:

The Kindle edition of this book is priced at ₹70 for approximately 10 pages. I would strongly advise against purchasing it, as the content does not justify the cost or offer any substantial academic value.